Genellikle uygarlığın olanaklarından yoksun bir yaşam sürdüren Ankara köylerinde, yüzlerce yıllık eğitimsizliğin ve birçok alandaki geriliğin sonucu olarak ortaya çıkmış boş inançların büyük bölümü ölümle ilgilidir. Bunların hayvan hareketlerinden ya da ev araç - gereçlerinden kaynakları vardır. Söz gelimi, köpeğin sık sık uluması, öküz, inek, koyun gibi hayvanların birden bire değişerek sahibini tanımaması, horozun vakitsiz ötmesi, baykuşun gün batarken ötmeye başlaması ya da çatıya konması, ölüm belirtisi olarak yorumlanmaktadır.

Eğer ihtiyar biri ölürse "Yaşını yaşadı, başını başadı. Onun günü, bayramı, acıyacak sırası kalmadı. Yatan da bıktı, bakan da bıktı, eccik yer dinlesin" denir ve fazla yas tutulmaz.

Yeni evlenmiş bir genç kızın ölümünde ise çeyizi ölüm döşeğine düzülür. "Eyvah genç kız ölmüş. Hevesi göğsünde gitti." denir. Yemenisi fakir birisine verilir. Çeyizinin geri kalanı toparlanır.

Ankara yöresindeki köylerin yaşamında geçmişte etkili olmuş çoğu günümüzde de sürüp giden ölüm gelenek, görenek ve inançlarının başlıcaları şunlardır:

• Ölü evinde açık varsa üstü örtülür. (Ankara)
• Ölü evindeki yemekdolu kaplar boşaltılır. (Çubuk)
• Bir mahallede ölen olursa, o mahalledeki evlerde su dolu kaplar boşaltılır. (Çubuk, Nallıhan)
• Ölenin gözleri kapatılır.
  Gözüne toprak kaçmasın diye (Nallıhan, Lalahan)
  Bu dünyada gözü kalmasın diye (Derekışla, Çubuk)
• Ölünün çenesi bağlanır.
  İçine şeytan girmesin diye (Çubuk)
  Korkunç ve çirkin gözükmesin diye (Çubuk, Nallıhan)
  Yıkanırken ağzına su kaçmasın diye (Kızılcahamam)
  Çenesi sarkmasın diye (Lalahan)
• Karnına bıçak, demir, makas. vb. konur.
  Karnı şişmesin diye (ANKARA).
  Şeytan gelmesin diye (Nallıhan)
  Günahları azalsın diye (Ayaş)
• Bulunduğu odanın pencereleri açılır.
  Ruhu çıksın diye (Lalahan)
  Melekler içeri girsin diye (Çubuk)

Ölünün çevresi, eğer ölen kadın ise kadınlar, erkekse erkekler tarafından çevrilir. Kadın ise bir yaşlı kadın, erkekse imam tarafından yıkanır. Ölüye kefen giydirilir ve bazı yörelerde halı veya kilime sarılıp tabuta konularak erkekler tarafından mezarlığa götürülüp gömülür. Cenaze ölenin vasiyet ettiği yere gömülür. Böyle bir yer bildirilmemişse genellikle doğum yerindeki mezarlığa gömülür.

Ölüm günü ölünün evinde yemek verilir ve "toprak mevlüdü" okutulur. Ölümü izleyen 7 gün boyunca "Tebareke" okutulur. Bu arada ölü evi yemek pişirmez. Komşular ölü evine yemek getirirler. Yedinci gün helva yapılıp dağıtılır. 40. gün ölü için mevlit okutulur, 52. gün ise yemek verilir ve dua okutulur.